Επαναπροσδιορίζοντας την εκπαίδευση ως χειραφετητική, συλλογική και οριζόντια διαδικασία, το έργο προτείνει τη μαθησιακή διαδικασία ως δυνατότητα επούλωσης των συλλογικών κοινωνικών και πολιτικών τραυμάτων. Τώρα, περισσότερο από ποτέ, καταδικασμένοι στους τεχνο-επιστημονικούς περιορισμούς και τη βιοπολιτική διαχείριση, πρέπει να επανεξετάσουμε και να επανεφεύρουμε τις τέχνες. Η ίδια η τέχνη μεταμορφώνεται, ενώ σταδικά ανήκει πλέον στις τεχνικές της θεραπείας, της υπέρβασης, του μοιράσματος, της προσαρμοστικότητας και του κοινού οράματος βελτίωσης του πλανήτη. Το έργο “Σχολεία Φροντίδας” εστιάζει στη φροντίδα σε περιόδους περιβαλλοντικής καταστροφής και κοινωνικής αβεβαιότητας, και για την ακρίβεια σε πολιτιστικές τεχνικές φροντίδας για συλλογική θεραπεία και σε καλλιτεχνικές μορφές φροντίδας ως ενδυνάμωση των μεταναστευτικών κοινοτήτων. Αυτές οι πτυχές συνδέονται με τον εναγκαλισμό του εγκαταλελειμμένου και πλέον επανανακαλυφθέντος ρόλου της φροντίδας στις κοινωνίες μας. Αποτελούν μια προσπάθεια να καταστεί δυνατή η «καλή ζωή» (sumak kawsay) στη γλώσσα των λαών Quechua των Άνδεων, ή buen vivir στα ισπανικά, ή κατ’ αναλογία το «να ζεις όπως οι Θεοί» (Yumo Gai Lij) στη γλώσσα του λαού Mari, μιας φιννο-ουγκρική εθνοτικής ομάδας κατά μήκος των ποταμών Βόλγα και Κάμα στη Ρωσία. Η δυνατότητα να ζούμε καλά μαζί είναι γνωστή στην προσωκρατική Ελλάδα ως “Ευδαιμονία”. Στο έργο συμμετέχουν: και υποστηρίζεται από το πρόγραμμα Creative Europe Call: [CREA-CULT-2024-COOP-1] — [European cooperation projects] Μέλη του Εργαστηρίου ΟΠΕΠ συμμετέχουν στο έργο σε συμβουλευτικό επίπεδο και με την εκπόνηση συγκεκριμένων εκπαιδευτικών δραστηριοτήτων. Στόχος του έργου είναι να διερευνήσει ζητήματα εναλλακτικής εκπαίδευσης, οικολογικού φεμινισμού, επιτελεστικής συνέλευσης, συλλογικής θεραπείας ως μορφή τέχνης, μέσα από τοπικά εργαστήρια, καλλιτεχνικές παρεμβάσεις και διεθνείς συναντήσεις. (Διάρκεια: 2024-2026)  
Κύλιση στην κορυφή